Bo kiedyś, to mi się chciało.
I czasem jakiegoś kwiatka do akwarium dokupiłam i przemeblowanko zrobiłam, rybeczki moje napawały mnie dumą, menu zmyślne im kombinowałam, serce rosło. Filmy kręciłam, fascynacja ode mnie biła.
W sprawach technicznych nigdy nie byłam orłem, rozcharatałam pokrywę, chcąc ją dostosować pod filtr kaskadowy, poległam w starciu z filtrem RO toteż techniki unikałam jak mogłam. Podmiany trzaskałam jak w zegareczku bez szemrania.
Nie zawsze było pięknie ale człowiek jakąś radość w sobie miał i zapał do tego.
A od jakiegoś roku proszę Państwa, czy roku z kawałkiem, mam akwarystyczne mdłosci ilekroć cos koło baniaka mam zrobić :/ Konieczność zamoczenia rąk wywołuje we mnie obrzydzenie, nie daj boziu zajdzie konieczność wymycia filtra, to nastawiam sie do tego parę dni i mam związane z tym koszmary, poprzedzone trudnościami z zaśnieciem.
Obecnie od wczoraj mam naszykowaną wodę do podmiany i jestem z tego powodu taka wściekła, taka zła, ze patrzę to na akwarium, to na kanistry ogarnia mnie bezsilność ogromna i chce mi się wyć. Nie dam rady zrobić tego dzisiaj.
Wszystko jest nie takie jak ma być. Nie takie jak bym chciała- ale ja nie wiem co bym chciała. I jeszcze ta menda pokrywa non stop w rezonans wpada!!
Kocham ryby nadal- w teorii. Lubię słuchac, patrzeć, rozmawiać z ludźmi rybnie zakręconymi, w zoo czy na targach od razu ciągnę do pomieszczeń z akwariami, oczy nakarmić. W sklepie potrafię się platonicznie w rybie zakochać(tak jak ostatnio w Skrzeczykach karłowatych- cudo, cudo! ), ale jak sobie pomyślę, że znów się trzeba będzie w wodzie babrać to mi sie słabo robi, a systemowi nerwowemu przegrzewają się synapsy.
I ja nie wiem co mam zrobić , do psychologa pójść, ryby wydac, akwaryjum w pizdu, przez okno wywalić, czy co jeszcze
Tak sie wygadać chciałam
, a nie zmęczenie materiału.
serio - to pomaga 
